پشتکار

خوب، قبل از هر چیزی بگم که امروز ماهگرد تولد کولوچه ناز منه. وارد بیستمین ماه زندگیش شده  و به زندگی ما چه شور و نشاطی داده که فقط هر کسی که مادره می فهمه من چی میگم. خدا رو هزاران مرتبه شکـــــــــــــــر.

این کولوچه عسلی مامان تازگی ها خوب به خونه سازی علاقمند شده. یه بازی فکری هم براش گرفتم که مدتها با اون هم بازی می کنه و صداش هم در نمیاد.

واقعا بازی های فکری خیلی خوبن. این بازی یه تخته پلاستیکیه که سوراخ هایی به شکل های مختلف داره و باید هر شکلی رو سر جای خودش قرار بدی و یه چکش چوبی هم داره که با اون روی هر کردوم می کوبی تا فرو بره و بعد می تونی برگردونی از اون طرف بکوبی. هر دو طرفش یه جوره. این بازی فکری رو پیشنهاد می کنم ، رنج سنی یک تا شش سال رو در برمیگیره و وقتی بچه بزرگتر میشه توی قواعد بازیش باید کارهای دیگری با اون اشکال انجام داد و ...

ارمیا اول خیلی متوجه نبود که هر شکلی باید بره سر جای خودش ، ولی تو مدت کمی فهمید و حالا خیلی علاقمند شده. وقتی درست انجام میده خودش برای خودش دست میزنه و به ما هم اشاره می کنه که براش دست بزنیم. 

مامان ببین چقدر چیدم. خوبه؟

مامان یه کوچولو دیگه وقت بده تا کاملش کنم.

این هم اون بازی فکری که گفتم. البته چکشش چوبی بود و خیلی هم محکم ، می ترسیدیم بزنه تلویزیون رو خرد کنه بنابراین بابایی قایمش کرده .

راستی یکی از بازیهای مورد علاقه جوجه طلایی مامان کلید بازیه. کافیه یه کلید پیدا کنه دیگه مدام می خواد یه دری رو باز کنه. دستش هم نرسه غر می زنه که چیزی زیر پاش بگذاریم. تازگی فهمیده می تونه این کار رو بکنه ، خودتون ببینین.

گاهی این استاد نیم نگاهی هم به تلویزیون می اندازند و کارتونی نگاه می کنند.

و دوباره مشغول میشه.